In de zomer van 2024 ging ik samen met mijn man op wandelweekend met een vriendin en haar zoontje. Het was prachtig! Goed georganiseerd, prachtige trektochten door de natuur, lekker eten, mooi wandelweer, enz....
Ik vond van mezelf dat ik heel goed mijn eigen grenzen heb aangegeven. Zo ben ik de eerste dag als eerste gaan slapen, omdat ik doodop was. Ondanks dat de rest nog actief was, heb ik het "gedurfd" om te gaan slapen. Zo lukte het mij ook om de tweede dag 's ochtends het ontbijt klaar te maken.
De tweede dag was heel pittig, bijna 16 km wandelen terwijl de temperaturen mee de hoogte in gingen. Gelukkig ging de trektocht naar onze volgende slaaplek voor een groot stuk door de schaduw van de bossen. Een fijne anekdote die ik graag wil vertellen bij deze dag is de volgende:
Op een bepaald moment kwamen we aan een stuk dat helemaal onder water gelopen was. Doordat een bever ijverig aan het werk was geweest ,was de beek helemaal overstroomt en stond het bruggetje volledig onder water. Er werd vanuit de organisatie aangeraden om schoenen uit te doen en een stukje blootvoets door het water te stappen. Er stond duidelijk aangegeven dat je tussen twee touwen moest blijven en dat je over een betonnen bruggetje zou stappen door het water. Het overstroomde gebied bleek wel een stuk langer dan we verwacht hadden. Daar stonden we dan..... met vier te kijken hoe we er door zouden gaan. Het zag er vrij diep uit en het was ook niet duidelijk waar we nu moesten stappen. Er hing ook een touw gespannen waardoor de weg versperd was.
Twijfel stak de kop op. Hoe diep was het? Hoe gevaarlijk was het? Als we moesten terug keren zouden we een heel pak moeten omlopen en we waren bijna aan het einde van de wandeling, dus dat zagen we ook niet zitten. De vriendin en zoontje hadden zich al neergezet om na te denken.
Mijn man zag het helemaal niet zitten om met zijn blote voeten door het koude water te gaan... het was erg warm, de zon broeide en we zaten vast..... Tot ik plots zoiets had van "zeg , ik probeer het gewoon voorzichtig. ik doe mijn schoenen uit en stap voetje voor voetje door het water, en ik zie wel hoe diep het wordt"
Dapper trok ik mijn schoenen uit, en stapte blootvoets het water in. Tot aan het touw dat de weg versperde. Ik stond amper tot aan mijn enkels onder water. Ik voelde een betonnen plaat onder mijn voetzolen en schoof nog wat stapjes verder. Het werd niet dieper en het voelde helemaal veilig aan. Het frisse water deed deugd. Ik draaide me om en zag de rest van het gezelschap wantrouwend en verbaasd staan kijken. Ik voelde me zo trots en dapper dat ik het geprobeerd had en dat het lukte! Klinkt misschien wat onnozel hoe ik het hier zo omschrijf, maar ik was echt trots op mezelf 🙂
Ik moedigde de vriendin en haar zoontje aan om ook in het water te komen. Ze zeiden dat ze mij dapper vonden en dat ze het ook gingen proberen. Ik reikte hen mijn hand en stapje voor stapje begeleidde ik hen door het overstroomde gebiedje. Ik vertelde bij elke stap wat ze zouden voelen onder hun voeten. Eerst wat slijk en kleine steentjes, dan betonnen plaat en dan terug slijk met wat gras.
Mijn man bleef alleen aan de overkant staan..... Hij kan niet tegen koud water. Dan krijgt hij een allergische reactie op de koude en kan hij een bloeddrukval doen.... hij was bang.... ik had met hem te doen en liep opnieuw naar hem terug nadat de rest terug op het droge stond. Ik moedigde hem aan en stelde hem gerust. Uiteindelijk kwam hij ook mee met zijn voeten het water in en liep snel door omdat hij geen koude reactie wilde krijgen. Ik bleef hem aanmoedigen en bewonderen. Iedereen kwam uiteindelijk veilig aan de overkant.
De vriendin had handdoeken bij waar we onze voeten mee konden droog maken en onze schoenen terug aan doen.
Dat was effe spannend en avontuurlijk maar oh zo tof om te doen. Ik zei nog "je krijgt mij niet in een rollercoaster die overkop gaat, maar door een beekje met water wandelen waarvan je niet 100% weet of het veilig is, dat durf ik wel 🙂
Mijn boodschap met deze blog:
Ook al ben je bang en denk je dat iets nooit zal lukke, dat het te gevaarlijk is, als je het niet probeert weet je het niet. Durf vertrouwen op diegene die je voorgingen en weeg alle risico's rustig af. Durf uit je comfort zone komen en voel dat je LEEFT!
Wil jij ook op avontuur met je kids en je grenzen verleggen?
dit is de link naar de wandeltrektocht die we deden
https://www.ontdekbalen.be/doen/wandelen/expeditie-buitengewoon