Faalangst
Angst om nee’s te krijgen
Angst voor teleurstelling
Ja hoor zelfs na jaren therapie steekt deze angst nog regelmatig de kop op bij mij. Die faalangst zit blijkbaar behoorlijk diep vastgeroest in mijn systeem. Af en toe steekt het nog eens de kop op. Vooral als ik nieuwe dingen in de wereld wil zetten. Als mijn ideeën die in mijn hoofd oppoppen er uit willen. Ik ga er dan enthousiast mee aan de slag en werk ze dan helemaal uit tot projecten en initiatieven.
Maar dan is het er plots weer.
Ik durf er niet mee naar buiten komen.
Af en toe wel, Dan zet ik de deur open, ga ik naar buiten en verspreid mijn boodschap.
En dan……volgen de reacties:
“Nee, want……” “nee, dankjewel…..” "Oh nee zeg!”
of ook heel vaak verborgen “nee”s in de vorm van “ja , maar…..”
Angst voor al die "nee’s" laat mij dan weer snel naar binnen keren.
En toch weet ik dat er heel veel ja’s zijn daarbuiten, in de wijde wereld
“Ja Els! Ik herken mij in jouw verhaal”
“ja Els! Ik heb jouw steun en begrip nodig”
“Ja, ik heb interesse in wat jij in de wereld zet”
“Ja Els ik wil meer van je horen”
“Ja Els ik wil jouw boek lezen”
“Ja , zo’n moedercirkel is echt iets voor mij.”
Als er zo’n JA komt, krijg ik plots weer vleugels
Dan vliegt de deur van mijn hart plots weer wagenwijd open
Dan smelt die faalangst als sneeuw voor de zon. Dan besef ik dat die faalangst mij alleen maar tegenhoudt om mijn eigen IK te zijn.
Ook als mama van twee grote zonen steekt mijn faalangst nog weleens de kop op. Omgaan met baby's en peuters kan ik van nature vrij spontaan. Zorgen voor kleine kindjes ligt volledig binnen mijn comfort zone. Maar tiener-perikelen...da's een ander paar mouwen. Het moederschap blijft een uitdaging.
Ik besef dat die faalangst er altijd ergens zal blijven zitten, in een hoekje diep binnen in mij, wachtend op een moment om weer toe te slaan, wanneer er weer een “nee” op mijn pad komt.
Maar ik heb geleerd om die faalangst braafjes in dat hoekje te houden. Ik heb allerlei trucjes, manieren en strategieën geleerd om daar mee om te gaan.
Zoals
*mijn doosje met "denk positief kaartjes"
*foto-albums met massa's kiekjes waarop mijn zonen stralend lachen.
*een mapje op mijn gsm met complimentjes die ik al kreeg,
*mij omringen met mensen die op dezelfde manier in het leven staan als ikzelf
*vooral heel mild zijn voor mezelf. Wat bedoel ik daar mee? Ik leg mijn latje lekker laag, ik doe waar ik energie uit haal en plezier aan beleef. Op mijn tempo. Ik neemrust en afstand als ik voel dat ik over mijn grenzen ga. Ik durf ook "nee" zeggen tegen anderen, zodat ik"ja" kan zeggen tegen mezelf.
Hoe beter je in je vel zit, hoe meer je dat uitstraalt naar de buiten wereld en hoe meer mensen en situaties die je aantrekt waar je energie van krijgt.
Daardoor vind je de moed
om je hart en buikgevoel te volgen,
om al die “nee’s" te omarmen, eruit te leren.
Om je op te trekken aan de "ja’s"
Zodat die "Ja’s" met elkaar gaan verbinden
en iets prachtigs kunnen creëren.
Op welke moment voel jij je wel eens gefaald? Hoe ga jij daar mee om? Heb je zin om daar over te praten in een veilige omgeving met andere mama's?
Wees welkom in een moedercirkel